Wywiad dla redakcji miesięcznika “Nieznany Świat” udzielony przez Tomka Soltrona

Redakcja NŚ przyznaje Certyfikat NWS Tomkowi Soltronowi Czartoryskiemu za ukazanie możliwości Życia jako Podróży przez Świat Dźwięku do wymiaru Duszy.

Każdy z nas ma jakąś pasję. Każdy człowiek jest twórczy. Niektórzy wypełniają tą twórczością całe swoje życie, dzieląc się z innymi, tworząc systemy artystyczne lub tylko wskazując możliwość ogólnodostępnej drogi, którą każdy może podążyć. Inni z tego korzystają zmieniając swoje życie lub dostrzegając przynajmniej wielorakość możliwości, jakie Życie i Świat im oferują. No bo przecież Ja to drugi Ty.

Bardzo trudno się z tym oswoić i bardzo trudno to zaakceptować z wszystkimi wynikającymi z tego konsekwencjami. Ale jak już się przez to przejdzie w głębi siebie i zaakceptuje ten stan wspólnoty z wszystkimi, życie dostarcza nam natychmiast nowych kolorów, nowych spojrzeń na rzeczywistość, nowych odczytań odwiecznych prawd, z którymi nie zawsze się identyfikowaliśmy. Ktoś musi nam to uświadomić, w tym właśnie momencie naszego życia, w którym wracamy do odwiecznych pytań: po co tu jesteśmy? Kim jesteśmy? Co mamy do zrobienia?

Sztuka od prawieków interpretowała te pytania, na obraz i wymiar naszej świadomości, czyli naszego przygotowania do zetknięcia się z nimi. Jeżeli zaś ta Sztuka powoduje, że stajemy się bardziej świadomi, rozszerza się nasza emocjonalność i wrażliwość, to mamy do czynienia z procesem, który kształtuje naszą osobowość, a więc rozwija nas i wzbogaca. Tomek Czartoryski jest Twórcą, który wie doskonale, gdzie warto podążać i do jakiego Celu. Zna Drogę, ponieważ ona wyznacza mu cele, miejsca i czas spotkań z Innymi, którzy bardzo tego potrzebują.

Dla siebie i swoich Innych. Tak to działa w Świecie, który dokonuje teraz głębokiej transformacji w duszach tych, którzy tej transformacji oczekiwali i są gotowi aby ją przyjąć. Sztuka Tomka jest Sztuką Życia, według niej wypełnia swój boży plan, dąży konsekwentnie do swego celu, będąc tym co wyznaje. Nowe Wzorce Sztuki, w swoim programowym założeniu, mają nam ukazywać takich wizjonerów i taką Sztukę. Korzystając z wyjątkowej możliwości posłuchajmy Laureata.

Andrzej Maria Marczewski z redakcji miesięcznika “Nieznany Świat” rozmawia z Tomkiem Soltronem

AMM: Drogi Tomku, porozmawiajmy o Życiu, zachowując dekalogowy porządek ważności pytań i odpowiedzi, a więc traktujmy je uczciwie i serio. Czym dla Ciebie jest Życie?

TOM: Życie jest doświadczeniem każdej chwili, każdego świadomego momentu. Jest też wdechem i wydechem, ewolucją świadomości, która podróżuje po skali dźwięków i zmienia się z chwili na chwilę… Dzisiaj życie jest spacerem pełnym miłości, po lesie z ukochaną, dziećmi, przyjaciółmi, wczoraj życie trwało w ciasnych okowach systemu, pełnych bólu i walki o przetrwanie, a jutro życie BĘDZIE po prostu… wszystkim co jest… Trudno mi zdefiniować precyzyjnie czym życie jest, bo kiedy to nazywam, to za chwilę staje się ono czymś innym… prościej mi porównać życie do płynącej rzeki, która rozpoczyna swój bieg/narodziny, w małym strumieniu, w zaciszu góry i płynie w dół, łącząc się z kolejnymi dopływami świadomości, budzącymi z zapomnienia i przypominającymi moich przodków, moje przeszłe doświadczenia i uczynki, pomagając mi ukochać i przyjąć odrzucone i spolaryzowane doświadczenia, które oddzielały mnie od pełni potencjału mojej Duszy.

Kolejne dopływy poszerzają moje horyzonty i otwierają mnie na obecne doświadczenia, pozwalając trwać w tej chwili, jeszcze inne zabierają w podróż w nieznane, w podróż do świata, którego nie znałem, nie pamiętałem na początku, a potem stałem się tym światem, tylko z większą percepcją postrzegania, świadomości np. wielowymiarowości istnienia.

Kiedy miałem 17 lat bardzo intensywnie przeżywałem efekt deja-vu, do tego stopnia, iż wierzyłem, że kiedy kładę się spać w tym świecie, to budzę się w innym, i dlatego pamiętam miejsca i ludzi, których nie mogłem znać wcześniej. Tym jest Życie, ukochane życie.

AMM: Przepraszam za pewną oczywistość, ale zależy mi również na tym, żebyś sam się określił, poprzez wypowiedziane, właściwie użyte Słowo. Jesteś w Polsce mistrzem gongu numer jeden. Stąd to drugie pytanie. Czym dla Ciebie są Gongi?

TOM: Gong jest instrumentem, który pomógł mi obudzić się we śnie. Metaliczny Dysk wzbudzany pałką/wolą, wylewa ocean/dźwięku, to takie kosmiczne łono Matki, w którym małe ziarno intencji może zrodzić doświadczenie. Tak jak psychodeliczna roślina, pozwala zobaczyć i rozpoznać swoje pole/duszę i oprogramowania, które kreują nasze doświadczenie. Narastające fale dźwięku gongu, które zagnieżdżają przestrzeń kolejnymi tonami sumacyjnymi i redukcyjnymi, pomagają rozpuścić moje personalne Ja… czasami w bólu czy lęku, zmęczeniu, radości, przyjmując kolejne twarze/programy, osobowości wyparte, obrażone… zrodzone z żalu czy gniewu, ostatecznie otwierając serce i siebie na pojednanie, umierając i rodząc się jednocześnie.

To piękne uczucie, kiedy czujesz, że istniejesz, a mimo to nie potrzebujesz ciała fizycznego aby istnieć, podróżować, biegać, latać, pływać, kochać, cierpieć, umierać i rodzić się. Piękne jest również bycie pełne tym doświadczeniem, bez miejsca na umysł, który ocenia, analizuje. Kiedy Jesteś, po prostu jesteś, nie będąc już przywiązany do idei, myśli, oceny. Jesteś lawą wulkaniczną, albo Feniksem szybującym po niebie lub chmurą. Miejscem Inspiracji i Kreatywności. Jesteś!

Czasami gong pomaga odpocząć, bardzo głęboko i przynosi ulgę ciału, relaksuje je i odpręża, a wibracje dźwięku odczuwalne są w każdej komórce ciała. Gong to taki wielowymiarowy pojazd, który scala wszystko i czyni mnie pełnym. Gong oferuje doświadczenie restartu, dla umysłu i ciała.

Od roku 2003 do 2007 ponad 1500 uczestników doświadczeń z gongiem opisało po koncertach swoje doświadczenia, które chciałem skatalogować, nadać im jakąś formułę “nazywając doświadczenia”, podać typoszeregi i wzorce, według których gong działa, ale nie udało mi się to i porzuciłem próbę zamknięcia doświadczania dźwięków gongu w ramach systemu.

Opisy uczestników określiły jedynie kilka grup doświadczeń, które również utrzymują zmienny charakter. I tak pierwsza część osób, pomimo wypełniających przestrzeń dźwięków, nie może zamknąć oczu na dłuższy czas i pozostaje w obserwacji grającego, sufitu, sąsiadów, słuchając chrapania czy innych dźwięków dochodzących z najbliższego otoczenia, jednak tych poza gongiem.
Druga część doświadczających opisuje spolaryzowane, czasami bardzo traumatyczne doświadczenia z tego życia lub z żyć, w których uczestnik miał np. inną płeć od obecnej, lecz odczuwa te doświadczenie jako absolutnie swoje. Czasami te doświadczenia są opisywane z dużą dozą emocji, a czasami z dystansem widza oglądającego film o sobie. Poprzez Gong rozwiązuje konflikty z najbliższymi, przekracza śmierć, doświadcza narodzin. Personalna osobowość uczestnika jest zaangażowana. Trzecia grupa doświadczeń, to opisy uczestników, kiedy ich personalne ja już nie jest emocjonalnie zaangażowane, a osoby doświadczają jedności z naturą, opisują jak są falą oceanu, ptakiem, który przemierza błękitne niebo, wiatrem lub szelestem liści, zorzą polarną, czy po prostu pełnym byciem-jednością z dźwiękiem.

Czwarta grupa opisujących doświadczenie nie pamiętała niczego, tylko głęboki sen. To w bardzo dużym stopniu uogólnienie tych doświadczeń, kilkadziesiąt różnorodnych opisów można przeczytać na mojej stronie www.toneoflife.com. Ciekawostką jest to, że rasa, czy kolor skóry nie wpływa na zmianę opisów doświadczeń.

Grałem już w Czechach, Szwecji, Rosji, w krajach nadbałtyckich, na Węgrzech, w Rumunii, Bułgarii, Grecji, na Słowacji, w Chorwacji, Słowenii, Austrii, w Niemczech oraz w Anglii, Hiszpanii, we Włoszech, Portugalii, Argentynie, w Emiratach Arabskich, w Urugwaju, USA, Kanadzie, Indiach, Chinach, Australii, Nowej Zelandii. Czasami świat archetypów jest trochę inny, ale pozostałe doświadczenia bardzo bliskie sobie.

Prowadzimy naukowe badania dotyczące oddziaływania dźwięku gongu na ludzki mózg. Podłączyliśmy już kilkudziesięciu uczestników koncertu do EEG i obserwowaliśmy jak pracuje mózg w trakcie sesji z dźwiękami gongu. Było jednoznacznie widać jak osoba z pobudzenia w częstotliwości Beta (12-30Hz) zmienia częstotliwość do Alfa, głębokiego Alfa, a później do częstotliwości Theta, kilka osób doświadczyło nawet częstotliwości Delta. W trakcie tego, około 45-minutowego doświadczenia wszystkie osoby przechodziły dokładnie podobną sekwencję jak podczas 7-godzinnego snu.

To dzięki tym konkretnym falom mózgowym ludzie również doświadczają określonych przeżyć. Największe inspiracje w dziedzinie kreatywności można zaobserwować w częstotliwościach Alfa i głębokiego Alfa (12-8 Hz), można by powiedzieć, że to jest najbardziej optymalny stan dla pełnego kreatywności zdrowego człowieka. Umysł jest rozluźniony i nie oceniający, ciało lekkie/ciężkie, rozluźnione, jesteśmy otwarci na doświadczanie miłości.

W stanie Theta (7.83- 4 Hz) śpimy, ale osobowe Ja jeszcze doświadcza, przeżywa, rozwiązuje konflikty, spotyka archetypy, czasami jest świadkiem swojego snu, a czasami w głębokim transie uczy się nowych zachowań, zadań. Stan Delta (4- 0,5 Hz) jest stanem bez snów, taką przysłowiową czarną dziurą, gdzie nie ma nic. Naukowe środowiska uznają, że jest to stan, w którym nasze ciało otrzymuje największe korzyści, przyrost oraz właściwą gospodarkę hormonalną. Poprzez brak personalnego Ja i napięcia z nim związanego odbywa się w nas pełna praca naszego wrodzonego, wewnętrznego lekarza – systemu immunologicznego.

Ostatecznie przyznaję, po 15 latach pracy z dźwiękiem gongu, że jest to bardzo pozytywny instrument, pomagający przede wszystkim w rozwoju świadomości.

AMM: Rozszerzmy wobec tego pytanie, idąc w głąb tematu. Czym dla Ciebie jest Dźwięk?

TOM: Dźwięk… to poprzez dźwięk mogę podróżować, poznawać, odkrywać… Odczuwać emocje, uczucia. Dźwięk jest pojazdem, dzięki któremu podróżuję do różnych wymiarów, ale jest też i wymiarem (krainą, doświadczeniem), do którego się udaję. Różne dźwięki instrumentów oraz żywiołów pomagają mi w kreowaniu podróży od Podziemia do Niebios, od Matki do Ojca, od Podświadomości do Nadświadomości, od Dualności do Jedności.

Wiele moich doświadczeń życiowych jest związanych z konkretną muzyką, której albo słuchałem, albo ją tworzyłem. Każdy z utworów jest również wyrazem intencji jaka stała za nim, a słowa oczywiście tworzą bardzo konkretny wymiar doświadczania. Wagę słów poznaję przez cały czas i uczę się używania ich tak, aby tworzyły przyjazne i bezpieczne środowisko do życia z najbliższymi, rodziną, oraz społeczeństwem.

Pamiętasz pierwszy dźwięk, który wydałeś, kiedy przyszedłeś/przyszłaś na ten świat? Już w trakcie pobytu w łonie matki jesteśmy otoczeni nie tylko dźwiękami matczynego ciała, ale również dźwiękami zewnętrznymi, które oddziałują na matkę. Na przykład doświadczenie masażu misami himalajskimi w wodzie, często przez doświadczających jest opisywane jako przypomnienie czasu prenatalnego z brzuszka matki. Potem poznajemy swoje własne dźwięki, swojego ciała i otoczenia. Dorastając dużo podróżowałem, pamiętam dźwięki natury, dźwięki domu, w którym żyłem, sąsiedztwa, dźwięki pociągu, miasta, targowiska, dworca autobusowego.

Wsłuchując się w nie uważnie, zdasz sobie sprawę, że dźwięk otacza Cię cały czas, a kiedy zatkasz uszy aby nie słyszeć zewnętrznego dźwięku, to usłyszysz wewnętrzny, trochę jak szum nieskończonego…

Wszystkie te dźwięki odczuwamy naturalnie, dopiero kiedy w szkole przedstawiono nam koncepcję muzyki zachodniego świata opartej na dualizmie i bardzo limitowanej skali 12-tonowej w Oktawie, zaczęliśmy postrzegać “czysty dźwięk” i “fałsz”, “właściwe” i “niewłaściwe”. “Nauczyciele” zaczęli klasyfikować dzieci na te, które mają słuch i nie mają słuchu. I tak się rozpoczęła separacja dla większości ludzi w Europie i nie tylko, a muzyka stała się luksusem, na który mogli sobie pozwolić tylko nieliczni. Taka ciekawostka, skala np. hinduska ma 24 dźwięki w oktawie, a perskie skale 54 tony, zaś w niektórych kulturach są używane skale mikrotonalne, gdzie nie ma żadnej pustej przestrzeni pomiędzy tonami, cała przestrzeń pomiędzy C i C z następnej oktawy jest wypełniona dźwiękami, tak jak w naturze.

Kiedyś przeczytałem słowa rzekomo Pitagorasa (ale mógłby to być ktokolwiek inny :)), który pytał ludzi przychodzących do niego po pomoc: – Kiedy ostatni raz śpiewałeś/aś?… W swoim życiu praktycznie nie śpiewałem przez 15 lat i to był najtrudniejszy okres. Oddzielenie od wewnętrznego dźwięku, głosu, intuicji odczuwałem jak oddzielenie od miłości. Umysł przejął rolę dyktatora w swojej dualnej formie przejętej od systemu, w którym wzrastałem i to dźwięk gongu pomógł mi “rozpuścić” umysł i ponownie usłyszeć swój głos.

Coś tak naturalnego, otrzymanego od Świadomości może nam posłużyć do wyrażania siebie, swoich uczuć, tworzenia piękna i kreowania świata w taki sposób, w jaki chcemy go doświadczać. Dźwięk wypełnia przestrzeń bez przerw, a cisza jest pełna dźwięków.

AMM: A zatem odpowiedz na pytanie czwarte. Czym dla Ciebie jest Świat?

TOM: Świat jest dla mnie organizmem pełnym doświadczeń, uczuć, oddechów, pięknem natury, z którym moje ciało jest połączone tak, jakbym był przedłużeniem tego drzewa, które zaczęło tu rosnąć, na długo przed moim przyjściem. Świat jest jednością i Świat jest dla mnie różnorodnością… Natura mojego personalnego doświadczenia czasami sugeruje mi, że Jestem Ja, indywidualny, oddzielony od ziemi, w swoim życiu i swoimi działaniami tworzę swoje doświadczenie, ale co chwilę zdaję sobie sprawę, że nie tylko doświadczam swoich uczynków, ale uczynków wszystkich, którzy żyją na tym świecie i nie tylko.

Świat oraz wszystko co żyje, jest połączone i współtworzy go, wszystkie istoty, rośliny, zwierzęta, żywioły, dźwięki, myśli, uczynki. Będąc i częścią, i całością. Każda z istot ma swój unikalny wkład we współtworzenie tego świata, unikalne doświadczenie, rolę do zgłębienia i zagrania, w przysłowiowym teatrze Duszy. Muzyka Świata pozwala mi na rozpad mojego indywidualnego doświadczania i stania się całym Drzewem. Kontaktując się przez korzenie, z innymi Drzewami, z innych epok i lądów czuję, że wiele informacji jest zupełnie innych, niż te oferowane przez systemy rządzące tym światem. Świat to nie państwa, ustroje polityczne, systemy edukacji, systemy finansowe etc. To są tylko programy, które modelowały moją egzystencję, a właściwie modelowały moje ego/umysł. Świat to życie, to – egzystencja wszystkiego co żywe, w harmonii funkcyjnej, świat to Pieśń, suma wszystkich dźwięków (ludzi i istot żywych).

AMM: Każdy z nas, będąc w bezustannym procesie swojego życia, zastanawia się niejednokrotnie jak go stworzyć, na wymiar i obraz własnych oczekiwań? A jak Ty tworzysz swój Świat?

TOM: Od wizji do rzeczywistości, wszystko rozpoczęło się, kiedy miałem 6 lat, siedząc na kamieniu granicznym niedaleko domu, rozkoszując się zabawą ze wzburzonym wiatrem, słuchając i obserwując suchą burzę i pioruny, usłyszałem głos, który powiedział mi, że stworzę wyjątkowe rzeczy w swoim życiu i będę dużo podróżował. Czułem się wtedy tak, jakby Bóg do mnie przemówił i do dzisiaj nie wiem, czy to była moja wyobraźnia, czy Bóg jednak we mnie przemawiał. Brzmi narcystycznie, ale wierzę w to, że każdy jest stworzony do wielkich rzeczy w życiu i od nas zależy tylko, jak to potraktujemy. Pracując z ludźmi przez całe moje dorosłe życie wierzę, że każdy z nas podejmuje decyzje, wybory, wyrabia sobie swoje przekonania, które stają się jak Umowy ze samym sobą i to one w dużej mierze kreują moje/nasze życie. Oczywiście praktykuję uważność, aby być świadomym swoich przekonań/Umów ze sobą i aby podświadome, przyjęte w wieku dziecięcym, szkolnym umowy, czy przejęte z poprzedniego pokolenia nie kreowały mojego obecnego życia.

Bardzo dużo osób na zajęciach u mnie dzieli sie np. takim przekonaniem/umową: “Nie potrafię śpiewać”, pytam: a skąd to wiesz ? I słyszę: Bo nauczyciel/rodzic/ktoś tak mi powiedział… Przyjmujemy to za prawdę, “naszą umowę” i tak oto nie potrafię śpiewać. Każdy może i potrafi śpiewać, tylko osądzony umysł poddaje to w wątpliwość. Zauważyłeś/aś, że osądzony umysł/ego, wątpi w siebie bardziej i łatwiej można nim manipulować, mówiąc mu do czego się nadaje, a do czego nie, kim jest, a kim nie, co ma robić, a czego nie, jaka jest prawda uniwersalna, a jaka nie? System wykorzystuje to narzędzie od stuleci, w celu odcinania nas od własnej mocy Intuicji. Oczywiście to jest prosty przykład, który możemy odnieść do każdej dziedziny naszego życia. Pracy, relacji, obfitości… Miłości do siebie, miłości do życia. Wiele z tych umów pochodzi z naszych rodzin, od naszych przodków, stajemy się coraz bardziej świadomi, iż wspólnie kreujemy nasze przekonania. Nasze dzieci i ich dzieci przejmują nasze “umowy”, dlatego ważne jest, aby praktykować uważność, aby być w Tu i Teraz i nie pozwalać się dominować przekonaniom dziadka :), no chyba, że takie jest nasze życzenie i jesteśmy tego świadomi. Każdą umowę możemy unieważnić w każdej chwili i zawiązać nową.

Następnym aspektem kreacji jest Słowo, którego uczę się używać uważnie, ale dopiero w dorosłym życiu zrozumiałem jego moc, wagę i energię, którą ono niesie. Mam nieodparte odczucie, że przez zintelektualizowanie społeczeństwa i jego umysły, poprzez nadmiar informacji, głównie przez system edukacji, zaczynamy faworyzować umysł i jego tzw. kompetencje, błyskotliwość, intelekt.

Prawdziwa Inteligencja to dla mnie Mądrość i jest przejawem Ducha, a nie umysłu. Słowa rodziców, nauczycieli, trafiają na dysk twardy dziecka i kiełkują, jak roślina z nasienia. Słowa tworzą pokój, słowa tworzą wojnę. Słowa odzwierciedlają stan umysłu, emocji i uczuć. Wiele starożytnych pism, zwraca nam również uwagę na to, jak ważna jest rola słowa; “Słowo ciałem się stało, i zamieszkało miedzy nami”. Więc skupiam się na słowach tworzących pokój i spokój, bliskie relacje uczą mnie codziennie wagi słów. Modlitwa, Pieśni karmią naszą Duszę, wszystkie słowa piosenek, których słuchamy, modlitw, które wymawiamy tworzą nas bezustannie, nawet te ciche słowa, w naszym umyśle, nawet one, kształtują Nasze doświadczenie.

Jestem Ciałem Niebieskim
i uśmiechem Anielskim
Jestem Drogą i Celem
Twym Najlepszym Przyjacielem
Jestem Nocą i Dniem
Jestem Jawą i Snem
Jestem pąkiem na drzewie
Otwartym Sercem dla Ciebie
Jestem raną co boli
Przebaczeniem co wyzwoli
Jestem Łzą spełnienia
Jestem kroplą pragnienia
Jestem rzeką tworzenia
Oceanem przeznaczenia
Jestem Tajemnicą Istnienia

Kolejnym ważnym momentem w moim dzieciństwie było spotkanie z muzyką Bacha, w pięknej przestrzeni akustycznej, w jednym z kościołów. To było jak potężny gong, który zabrał mnie wprost do bliżej nieokreślonego miejsca, gdzie czułem się jak odkrywca na spotkaniu z przeznaczeniem, na całym moim ciele włącznie z czubkiem głowy czułem dreszcze i wiedziałem od tego momentu, że muzyka jest jak okno dla Duszy. W ostatnich latach pracy/odkrywania muzyki jako platformy, portalu do zdrowienia/dobrostanu… doświadczyłem jak ważna jest rola Intencji, Modlitwy tego pierwszego ziarna, które z pełną wiarą i miłością zasiewamy w Duszy czekając, aż narodzi się z łona chaosu.

Czy zastanawiałeś sie kiedyś nad tym, że doświadczasz wszystkiego w swoim życiu zgodnie ze swoją intencją? Oczywiście odpowiesz, że tak nie jest, bo nie raz i nie dwa miałeś intencję i nie zmaterializowała się. Ale jeśli będziesz uważny, to doświadczysz, że wiele innych Intencji/Umów/ Przekonań żyje w Tobie – takich, które nie pozwalają wzrosnąć tej, której pragniesz. No i kto pragnie? Umysł czy Serce?

Następny aspekt to nie oczekiwać. Czuję, że oczekując przywiązuję się do drogi, w jaki sposób ma to nastąpić, a tak naprawdę nie wiem i nie znam planu, w jaki Wielkie Pole Świadomości wyrazi moją Intencję. Na przestrzeni lat wielokrotnie na podstawie małych Intencji i tych dużych obserwowałem jak Pole czasami szybko potrafi materializować potrzeby. Pięć lat temu budowaliśmy na terenie naszego Ośrodka Ogród Dzwonów Pokoju z kamiennym kręgiem i kiedy już upatrzyłem sobie kamienie w rzece odległej o 2-3 km zastanawiałem się w jaki sposób mogą się pojawić na naszej polanie. Kiedy zrezygnowałem z zastanawiania się i poprosiłem Pole o wsparcie, dwa tygodnie później pojawiła się ekipa budowlana z ciężkim sprzętem, która regulowała bieg rzeki. Po krótkiej rozmowie, tego samego popołudnia osiem potężnych kamieni znalazło się na naszej polanie.

Podczas tworzenia Albumu z Medytacjami Solfeggio, w którym każdy z sześciu utworów ma swoją wyjściową intencję, doświadczałem intencji każdego z nich przez okres tworzenia, który trwał około trzech miesięcy każdy. To był bardzo głęboki i uzdrawiający moment w moim życiu, trochę tak jakbym stworzył muzykę lekarstwo dla siebie.

Do dzisiaj jednym z głównych tematów naszych warsztatów muzycznych jest tworzenie przez uczestników swoich własnych utworów, które później nagrywamy, a które w każdym momencie osoba może posłuchać i skontaktować się z tą intencją ponownie. To bardzo głęboki proces twórczy dla uczestników zajęć.

Wiele osób do dzisiaj mnie pyta czy częstotliwości Solfeggiowe (396 Hz, 417 Hz, 528 Hz, 636 Hz,741 Hz, 852 Hz) działają uzdrawiająco, bo można znaleźć wiele informacji w dobie obecnego New Age’u na temat uzdrawiających właściwości tych częstotliwości, ale nie mogę tego potwierdzić, pomimo że mam dużo feedbacku od słuchaczy, którzy twierdzą, że utwory te pomagają im w różnych intencjach. Wierzę, że moja intencja jest tym lekarstwem dla mnie, a muzyka lub jej jakość jest matrycą do jej narodzin. Im bardziej organiczna i holistyczna muzyka wypełniona żywym dźwiękiem, tonami sumacyjnymi i redukcyjnymi, tym większa moc i wsparcie, a reszta to już kwestia muzycznego gustu, indywidualnych preferencji umysłu, kulturowych uwarunkowań.

Bądź w sobie Tu i Teraz
Płyń z nurtem tak jak rzeka
Bądź gwiazdą co rozświetla noc
i wiatrem co nadaje żaglom moc

Współtworzę świat w którym żyję w ciszy serca, a potem przelewam na dźwięki za pomocą dłoni, oddechu, mięśni… tańcząc każdą komórką swego ciała.

AMM: Kim dla Ciebie są Ludzie wokół?

TOM: Ludzie wokół mnie są jak żywe dźwięki gongu. Kiedy uderzymy pałką, która reprezentuje dla mnie (Wolę, Męską Energię Ojca, Ideę, Intencję) w gong, który reprezentuje (Łono Matki, Żeńską Energię), wystrzelone zostają w eter cząsteczki energii, tony dźwięków, które w polu dźwiękowym, podobnie jak my ludzie, znajdują te częstotliwości, z którymi wchodzą w rezonans i tworzą nowe tony, dzieci (alikwoty, naddźwięki, tony sumacyjne), a te dzieci znowu w polu szukają podobnych sobie częstotliwości i znowu tworzą kolejne tony dzieci itd. przedłużając kontinuum istnienia, aż do rozwiązania. To właśnie te dźwięki mają wielką moc, nazywam je również żywymi dźwiękami (uzdrawiającymi) dlatego, że mają moc reprodukcji.

W tym samym polu dźwiękowym, polu życia, spotykają się tony/ludzie o podobnych częstotliwościach, które nie tworzą już potomstwa, a po spotkaniu rozwiązują się. W koncepcji muzyki zachodniej nazywane są tonami redukcyjnymi.
No i w tym samym polu dźwiękowym żyją tony, które nie mają związku z innymi tonami, omijają siebie i nie przyciąga ich do siebie żadna siła, podobnie jak to jest u nas ludzi.
Ludzie pomimo tego, że mają inne imiona i nazwiska i pochodzą z różnych środowisk, kultur, wszyscy są jakby moim innym ja, pomagają mi doświadczyć siebie, wszystkich części siebie, tych neutralnych i tych spolaryzowanych, a wszystko to droga do miłowania siebie. Zdaje się, że każdy konflikt czeka na rozwiązanie i ukochanie w nas, czasami gdyby nie druga osoba, nie poznalibyśmy siebie.

To dzięki innym ludziom mogę przeglądać w lustrze świadomości swoje ja i poznawać siebie poprzez uczucia i emocje, które to rzekomo wywołują inni :). Przez wiele lat w życiu wierzyłem, że to “inni” wywołują we mnie takie lub inne uczucia, od ofiary po kata, od marzyciela po samobójcę, od nieudacznika po człowieka sukcesu, mogę wymieniać wszystkie możliwe role…

Na pewnym etapie podróży zrozumiałem, że wszystkie role sam kreuję, wierząc w nie. Gdzieś tam po drodze istnień doświadczając różnych sytuacji, emocji i uczuć, stworzyłem swój własny obraz na bazie niewiedzy, a właściwie zapomnienia, zapomnienia, że jestem wyrazem miłości Boga, ulegając opiniom innych ludzi i manipulacji systemów rządzących, świeckich czy kościelnych. Zapominając o tym, że nikt nie robi niczego przeze mnie, każdy działa w taki sposób jaki chce i potrafi, a ja nie muszę brać niczego do siebie, personalnie. Mogę wziąć odpowiedzialność tylko za swoje czyny, słowa, uczucia i myśli… a nawet nie muszę brać “odpowiedzialności” za to wszystko, tylko wystarczy, że będę uważny i świadomy tej chwili, a ta świadomość w Tu i Teraz w oddechu najprościej… rozpuści wszystkie koncepcje umysłu! Oddech…

AMM: Czym dla Ciebie jest, wobec tego, Sztuka?

TOM: Sztuka kontaktuje mnie z Duszą, kontaktuje mnie z Polem Świadomości, Sztuka to Doświadczenie Obecności i Świadomości, czy to za pomocą teatru, muzyki, tańca, malarstwa. Sztuką dla mnie jest każdy akt woli, od ćwiczeń, gotowania, spaceru, spotkania z drugą osobą, do każdej jednej pracy, czy aktywności lub nie, w której Jestem Świadomie Obecny i doświadczam Misterium Istnienia, nawet na chwilkę :). Sztuką nie jest jakość oceniana przez Jury, ale ta, która rozpuszcza Jury (w naszej głowie).

To jeden z głównych tematów naszych zajęć, aby sprowadzić świadomość grającego na gongu, czy innych instrumentach do poziomu sztuki. Aby nie tworzyli mechanicznie dźwięków z umysłu, tylko z serca. Taką formułę zajęć prowadzimy, w której to każdy uczestnik, bez względu na swój osąd, jest w stanie rozpuścić ocenę siebie i przypomnieć sobie jak to jest, kiedy znów można śpiewać, czy grać na instrumencie, bez myślenia, czy oceniania siebie. Wielu z uczestników odnajdując te momenty separacji od swojego głosu, czy kreatywności, najczęściej z okresu dziecięcego i młodzieńczego, przyjmuje je w akceptacji i zrozumieniu, raz jeszcze, aby rozpuścić wahadło dualizmu i w neutralności umysłu oddać się kontemplacji pola świadomości poprzez sztukę.
Myślę czasami, jak wspaniale by było, gdyby takiej sztuki uczono w szkołach, choćby tylko na lekcjach muzyki… a są takie jeszcze?

Sztuka nie uczy nas z poziomu autorytetu, ale z poziomu bezpośredniego doświadczenia, przez co nie staje się “suchą” informacją/doświadczeniem przyjętym przez nas, tylko dlatego, że ktoś tak zdecydował za nas, ale naszym własnym doświadczeniem, które może być transformujące i rozwijające świadomość uczestnika. Wierzę, że Sztuka pomaga Uzdrowić Duszę Człowieka, wybaczyć, zaakceptować, przyjąć siebie takim jakim Jestem/Jesteś, otworzyć się na życie i zainspirować do dalszej podróży.

AMM: Jaką rolę przyznajesz dziś Sztuce?

TOM: Ciekawa kultura Majów, która odeszła około ósmego wieku naszej ery, wyznawała zasadę Czas = Sztuka. Rola sztuki obecnie zmienia swoje oblicze. W każdym kraju na świecie wygląda to trochę inaczej, systemowy mainstream oczywiście promuje tzw. sztukę oklaskiwaną, skierowaną na gwiazdy i fanów wyznaczając trendy dla mas, ale ostatnie 10 lat, to powstanie tysięcy koncertów poza nurtem, festiwali muzycznych i artystycznych na całym świecie, gdzie nie ma wielkich gwiazd, są tylko artyści, którzy potrafią zabrać uczestnika w doświadczenie, oferując bezpośredni kontakt z ich duszą.

Dziesiątki tysięcy ludzi, którzy dzielą się dźwiękiem w swoich mniejszych i większych społecznościach, stając się swojego rodzaju lekarstwem dla Duszy i ciała XXI wieku. Budząc do życia w świadomości, a co za tym idzie… empatii. To właśnie za pomocą Sztuki możemy uwolnić potencjał ludzi, ich kreatywność, mądrość i piękno tak, aby miejsce, w którym żyjemy, nasza ziemia, nasze ciała, nasze dusze czuły się wolne, nieskrępowane, zdolne do rozwiązywania konfliktów bez przemocy, w zrozumieniu i akceptacji, odkrywając moc miłości.

AMM: Jak widzisz Siebie w dzisiejszym Świecie?

TOM: Z każdym dniem coraz więcej ludzi gra na instrumentach, śpiewa, tańczy, oddając się kontemplacji pola świadomości, zgodnie ze swoimi potrzebami i intencją, przynosząc wielu spokój podczas burzy istnienia. Czas, w którym żyjemy jest intensywny i uważam za absolutnie ważne oddanie się formom takim jak kąpiele dźwiękowe, nawet jeśli tylko mają zwolnić częstotliwość pracy Twojego mózgu i poprawić gospodarkę hormonalną twego ciała, lecz przede wszystkim takie koncerty pozwalają wyłączyć umysł, który z nadmiaru informacji, oczekiwań, presji jest aktywny 24 h na dobę i przejmując władzę nad nami, zapędza nas w dualistyczne analizy, oceny i porównywania.

“Życie nie jest problemem, który trzeba rozwiązać, ale Tajemnicą, którą trzeba żyć”

Zachęcam i inspiruję ludzi do wszelkich innowacyjnych, innych od dotychczas znanych im form tworzenia muzyki, oraz przekazywania za pomocą Sztuki istotnych wartości, które są ważne dla każdego, w swój własny sposób. Nie daję nikomu gotowej formułki na to, nie nauczam, dzielę się swoim doświadczeniem i podaję możliwe narzędzia do wykorzystania. Czasami udaje mi się zrealizować wyjątkowe projekty, z pomocą wspaniałych ludzi, które otwierają drzwi następnym.

Miałem możliwość zagrania dla ludzi w więzieniach, szpitalach, domach starców, szkołach i przedszkolach, teatrach, w kościołach dla Maorysów, Aborygenów, Hindusów, Arabów, Chińczyków, Indian Ameryki Płn. i Płd., na ślubach, pogrzebach, różnych ceremoniach, dla wielu zwierząt, nawet dla wielorybów. Dźwięk gongu działa we wszystkich wypadkach podobnie, rozpuszcza uprzedzenia, bariery, napięcia i umysł dualistyczny, przypominając, że wszyscy chcemy żyć w świecie pokoju, prawdy i akceptacji, z poszanowaniem siebie i innych. Kilka dni temu powołaliśmy do życia Międzynarodowe Stowarzyszenie ISPRA Community wspólnie z kolegami i koleżankami z wielu krajów i kontynentów, które za zadanie ma badanie oraz udostępnianie informacji związanych z wpływem dźwięku gongów – i nie tylko – na dobrostan człowieka oraz promowanie edukacji muzycznej opartej na improwizacji z uwzględnieniem wielu modeli, kultur oraz podejść do zabawy z dźwiękiem. To jest to czego świat bardzo potrzebuje teraz również w kontekście brutalnego najazdu technologii. Mój 7-letni syn w pierwszej klasie nie ma lekcji muzyki, ale za to ma lekcje z obsługi komputera…

AMM: Co dla Ciebie jest najważniejsze?

TOM: Ważna jest dla mnie prawda, nie ta, którą inni mają dla mnie, ale ta, którą odkrywam o sobie i o świecie w którym żyję. Ukochana, dzieci oraz bliscy, z którymi żyję są najważniejsi, ale sam dla siebie też jestem ważny, postrzegam siebie trochę jako obiekt poznawania. Praca, kreatywność, tworzenie… pasje, z których najbardziej umiłowałem sobie muzykę. Łono natury jest miejscem, gdzie mogę żyć w kontakcie z Wielkim Duchem.

AMM: Dziękuję za wywiad.

TOM: Dziękuję!